زنجیره تأمین و مدیریت آن
امروزه سازمانها اغلب به شکل موجودیت‌های (واحدهای) مستقل محسوب نمی‌شوند، بلکه بخشی از شبکه‌های چند سازمانی و چند پله ای، یعنی زنجیره‌های تأمین هستند که کالاها و خدمات را به مشتری نهایی ارایه می‌دهند. بنابراین زنجیره تأمین سیستمی است متشکل از: تأمین‌کنندگان، تولیدکنندگان، توزیع‌کنندگان، خرده فروشان و مشتریان. برای زنجیری تأمین تعاریف متفاوتی بیان شده است که همه از حیث معنایی به یک مفهوم واحد اشاره کرده‌اند.
در ادامه به برخی از این تعاریف اشاره شده است: 
زنجیره تأمین عبارت است از، مجموعه‌ای از فعالیت‌های متصل به هم، که متمرکز بر طراحی، هماهنگی، کنترل مواد اولیه، قطعات و محصول نهایی از تأمین‌کنندگان تا مشتریان.
زنجیره تأمین عبارت است از، تبادل اطلاعات مربوط به نیازمندی‌های بازار، توسعه محصولات جدید، کاهش تعداد تأمین‌کننده برای سازندگان.
زنجیره تأمین شامل مجموعه عناصر تأمین‌کنندگان، تهیه‌کنندگان سرویس لجستیک، سازندگان، توزیع‌کنندگان و فروشندگان است که جریان‌های مربوط به مواد خام، محصولات و اطلاعات در بین این عناصرجاری است.
زنجیره تأمین، یک زنجیره خارجی از کل زنجیره تبادلات از مبدا (تأمین مواد خام) تا درون سازمان‌های گوناگون است که در آن استخراج و پردازش بر روی مواد خام، ساخت، مونتاژ، توزیع و در نهایت فروش به مشتری نهایی صورت می‌گیرد.
زنجیره تأمین بر تمام فعالیت‌های مرتبط با جریان و تبدیل کالاها از مرحلهٔ خام تا تحویل به مشتری و نیز جریان‌های اطلاعاتی مرتبط با آن را شامل می‌شود. 
یک زنجیرهٔ تأمین، زنجیره‌ای از فعالیت‌ها از مواد خام تا مشتری است. توصیف کلاسیکی از آن عبارت است از «از مزرعه تا چنگال». یک زنجیره تأمین متداول شامل فعالیت‌هایی از قبیل یافتن منابع، انتقال مواد خام برای پردازش، انتقال کالای فرآیند شده برای انبار، انتقال مجدد جهت بسته‌بندی، بسته‌بندی کالا، انتقال کالای بسته‌بندی شده به مرکز توزیع، انتقال کالای نهایی به خرده‌فروش‌ها و مشتریان نهایی است.